Gołębie
Mieszkańcy naszych parków, skwerów i blokowisk. Gołębie wpisały się w pejzaż naszych miast. Jedni są zachwyceni możliwością ich podziwiania, innych irytują, ponieważ brudzą pomniki, dachy i elewacje. Można je bez problemu obejrzeć, ponieważ nie boją się ludzi. Gołębie mają szaro srebrny kolor, ich szyje zdobią zielone i niebieskie pióra. Gołębie, które możemy zobaczyć w miastach są potomkami dziko żyjących gołębi naskalnych. Gołębie zostały udomowione, a osobniki, które uciekły z domów zaaklimatyzowały się w miejscach, gdzie są ludzie. W zachowaniu gołębi pozostało jednak wiele ze sposobu życia dzikich przodków. Nie siadają one na drzewach i nie zakładają gniazd wśród konarów. Nocy nie spędzają na drzewach, tylko w miejscach, przypominających ich pierwotne środowisko. Miejsce, gdzie na świat mają przyjść pisklaki zakładają oboje rodzice. Samica układa pod sobą gałązki, które przynosi jej partner. Po złożeniu jaj na gnieździe siedzą na zmianę, samica nocą, samiec w ciągu dnia. Po dwóch i pół tygodnia wykluwają się ślepe i pokryte puchem pisklęta, które są przez dziesięć dni karmione ptasim mleczkiem. Ptasie mleczko to wydzielina z wola dorosłego gołębia, mająca kolor biały. Postawne zwierzę z pięknym, łopatowatym porożem zdobiącym jego łeb. Łoś jest największym, przedstawicielem jeleniowatych w Polsce. Dorosły osobnik mierzy w kłębie około dwóch metrów wysokości i waży w okolicach trzystu kilogramów, chociaż spotykane są zwierzęta ważące nawet pięćset kilogramów. Poznać go można po garbatym nosie, fałdzie skóry zwisającym pod brodą, garbie na grzbiecie i wysokich nogach. Spotkawszy samca na pewno się nie pomylimy w odróżnieniu go od innych zwierząt, ponieważ samce mają na głowie rogi w kształcie łopat. Rozpiętość rogów wynosi około jednego metra. Rogi łosia mają charakterystyczny kształt łopat, które wychodzą z pni prawie pionowo.Wzrost rogów związany jest ze zwiększoną ilością hormonu płciowego w organizmie samca. Ma to miejsce wiosną, kiedy zbliża się okres godowy. Rogi małemu łosiowi, czyli łoszakowi zaczynają rosną, kiedy ten mam około pięciu miesięcy. U kilkumiesięcznego ssaka rogi to tylko małe guzki pokryte pęczkami włosów, ale łeb rocznego łosia zdobi już niewielkie, około dwudziestocentymetrowe poroże. Jesienią łoś gubi poroże, aby następnej wiosny urosło mu znacznie większe.