Koala
Torbacz żyjący na drzewie, przypominający wyglądem małego niedźwiadka. Srebrzystoszare zwierzątko żyjące wysoko między gałązkami eukaliptusa to koala. Miejscem życia tych sympatycznych zwierząt jest Australia. Koala jest niedźwiadkiem o niewielkich rozmiarach. Mierzy około sześćdziesięciu centymetrów, ma szeroką głowę z ciekawie wyglądającym nosem i malutkimi oczami. Nos koali jest nie tylko spłaszczony, ale również wygięty do dołu. Specyficzny rozstaw palców zakończonych pazurami pozwala mu mocno chwycić się konarów drzew i wbić w nie pazury. O koali mówi się, że jest misiem, niedźwiadkiem. Wynika to zapewne z jego zewnętrznego podobieństwa do niedźwiedzi, nie jest jednak zgodne z tym, co mówi nauka. Koala nie ma nic wspólnego z niedźwiedziami, jest bowiem torbaczem. Oznacza to, że samice tych zwierząt mają na brzuchu fałd skóry, który okrywa ich brzuch i sutki. W torbie tej przebywa po urodzeniu mały koala, który, jak wszystkie torbacze, przychodzi na świat nie w pełni ukształtowany. Koala rodzi jedno do dwóch dzieci, które są maleńkie. Ważą około 5,5 g i są wielości paznokcia. Prze około pół roku przebywają one w torbie matki. Zwinnie biegająca po górskich półkach skalnych, niczym akrobatka – kozica. Kozica uznawana jest za przykład zwinności i gracji wśród górskich przełęczy i hal. Zwinne, mocne nogi pozwalają jej nie tylko szybko pokonywać duże dystanse, nawet w bardzo trudnym górskim terenie, ale również skakać wzwyż do czterech metrów i przed siebie do ośmiu metrów. Ozdobą kozicy jest niewielka głowa osadzona na długiej szyi i smukłym tułów. Zwinne poruszanie po górach umożliwiają jej kopyta, które są wklęsłe od spodu, a ich krawędź jest ostra i do tego zagięta. Taka budowa kopyta powoduje, że zwierzę nie ślizga się po skałach. Zagięta część kopyta pozwala jej zaczepiać się o skały i nie ześlizgiwać. Latem, kiedy wysoko w górach jest po dostatkiem pożywienia całe stada kozic wędrują po ich wysokich częściach. Kozice żyją w stadach, których skład się zmienia, kiedy samice wychowują młode samce pozostają w oddzielnej grupie. Jesienią zwierzęta te opuszczają wysokie partie gór i schodzą niżej, tworząc stada z samcami. Zimę spędzają w lasach, gdzie mogą znaleźć wystarczającą ilość pożywienia. Jesień to okres godów u kozic. Samce pokazują swoją siłę i jeżeli słabszy nie wycofa się, nie zrozumie, że nie ma szans, dochodzi do walki. Samce walcząc kaleczą sobie nawzajem brzuchy.