Ochrona ptaków
Niezależnie od stopnia pożyteczności gatunków mamy obowiązek uchronić ptaki przed coraz bardziej zagrażającym im wymarciem czy wytępieniem. Wszystkie gatunki ptaków łownych znajdują się pod ochroną okresową, pozostałe gatunki podlegają ochronie gatunkowej. Do gatunków podlegających tej ochronie należą wszystkie małe, zwykle leśne gatunki ptaków owadożernych oraz polne i leśne gatunki ptaków roślinożernych, które żywią się nasionami różnych drzew i zbóż, ale również owadami. Należą tu również wszystkie gatunki ptaków wodnych i błotnych oraz wszystkie bez wyjątku ptaki drapieżne i sowy. Ptaki owadożerne i roślinożerne są chronione ze względu na ich pożyteczność w pewnych gałęziach gospodarki oraz na ich barwne upierzenie, które ozdabia krajobraz, a ich głos ożywia go. Ptaki wodne i błotne są objęte ochroną, gdyż są obiektem polowań, a ich mięso nie ma wartości konsumpcyjnej, są za to ozdobą krajobrazu, np. łabędzie. Ptaki drapieżne są chronione, ponieważ żywią się szkodliwymi gryzoniami, podobnie jak sowy. W zależności od środowiska w jakim żyją dane gatunki, dzielimy na gatunki leśne, polne, wodne i błotne. Do leśnych zaliczamy nie tylko gatunki gnieżdżące się i zdobywające pokarm wyłącznie w lesie, ale także gatunki, które gniazdując w lesie pokarm zdobywają zarówno tam, jak i na terenach otwartych, np. w środowisku polnym czy wodnym. Do tej grupy ptaków należą ptaki drapieżne i sowy. Do gatunków polnych zaliczamy wszystkie gatunki gniazdujące na polach i tylko tam żerujące jak kuropatwa, przepiórka i skowronek. Do ptaków wodnych zaliczamy gatunki żyjące całkowicie w tym środowisku, tj. gniazdujące i żerujące tam, np. perkozy, łyski, jak i te gatunki, np. kaczki, gęsi i łabędzie, które gniazdują w tym środowisku, ale żerują też na polach czy łąkach. Za ptaki błotne uważamy wszystkie gatunki żyjące całkowicie w środowisku podmokłym, jak żurawie i siewkowate. Są jeszcze tak zwane gatunki synantropijne, które gnieżdżą się wyłącznie na osiedlach ludzkich, np. gawrony, sroki, wróble, gołębie czy kawki. Przystosowanie się do warunków środowiska przejawia się w kształcie i budowie dzioba, skrzydeł i nóg. Kształt dzioba jest zależny od sposobu pobierania pokarmu, a kształt nóg i skrzydeł jest związany ze sposobem poruszania się ptaka.